Thom Stuart (Dutch Don’t Dance Division): ‘Raar, die educatieverplichting voor alle gezelschappen’

'Laat elk gezelschap doen waar het goed in is!'
Bijgewerkt op:
Gepubliceerd:
Deel dit artikel
Thom Stuart, artistiek leider van De Dutch Don’t Dance Division, hoeft gevraagd naar de sleutel tot succesvolle danseducatie, nog geen seconde na te denken. Alles draait om de connectie met de doelgroep. In dit artikel vertelt hij onder andere over het uitgangspunt ‘leren door dans’ waarmee bij educatieprogramma’s actuele maatschappelijke thema’s behandeld kunnen worden.
Foto: Studio Oostrum

Dit is een artikel uit de Cultuurkrant, editie 26, juni 2023.

Bijna dertig jaar geleden richtte Stuart DeDDDD in Den Haag op met zijn partner en echtgenoot Rinus Sprong. Sindsdien hebben ze een schat aan ervaring opgedaan met educatie en participatie: naast ‘gewone’ voorstellingen organiseerden ze in samenwerking met Holland Dance Festival een dansparade met 1000 amateurs door de stad en vormden ze een ‘springplankgezelschap’ voor net afgestudeerde dansers. Daarnaast traden ze op in televisieshows en ontwikkelden educatieprogramma’s en zomercursussen voor amateurs en professionals.  

Ook produceren ze naar Amerikaans voorbeeld, dit jaar voor de achttiende keer, een grote, professioneel geproduceerde kerstvoorstelling waaraan ruim 80 amateurs, dansstudenten en professionele dansers meewerken en vaders, moeders, oma’s en opa’s kostuums naaien en decors timmeren. Het is een community art theatervoorstelling van een omvang (er zijn in totaal ongeveer 200 mensen voor en achter de schermen bij betrokken) die in Nederland zijn gelijke niet heeft.

Educatieprogramma’s

Bovendien stapelt DeDDDD educatie op educatie. De jonge dansers van de groep doen niet alleen ervaring op met de uitvoerende beroepspraktijk, ze leren ook workshops te geven die onderdeel zijn van de (binnenschoolse) educatieprogramma’s van DeDDDD.

Stuart: ‘Wij snappen intussen wat je wel en niet kunt doen met mensen die niets van dans weten. Ik ben wel bij educatievoorstellingen van gerenommeerde gezelschappen geweest die voor een schouwburg vol pubers iets ingewikkelds deden met plingplongmuziek en Engelse teksten. Hoe krijg je het voor elkaar? Die kinderen komen dus nooit meer naar dans.’

‘Wil je dans ontstoffen en van het elitaire imago ontdoen? Dan moet je eerst de connectie maken met je doelgroep.’

Vertrouwensoefeningen

De binnenschoolse educatieprogramma’s bestaan meestal uit een voorstelling, een groepsgesprek en daarna een workshop. Die begint basaal. ‘Ik heb op de basisschool wel geleerd over ruilverkaveling, maar niets over mijn lichaam. Terwijl je daar als kind wel nog 80 jaar mee door moet. Dus het begint met je eigen lichaam vertrouwen. Na in dans – eigenlijk tamelijk alledaagse bewegingen – verpakte vertrouwensoefeningen komt dan het creatieve gedeelte.’

Belangrijk is, aldus Stuart, dat de dánsers de workshop geven. ‘Zij hebben al credits omdat ze daarnet nog in de voorstelling stonden. Het is vaak een eye-opener dat je je geld kunt verdienen met dansen en dat de dansers van over de hele wereld komen en nu bij jóu in de klas staan.’

Leren door dans

‘Leren door dans’, is het uitgangspunt, staat er op de site ven DeDDDD. ‘Het sterke van dans is dat je iets kunt laten zien of voelen zonder het te benoemen. Dat triggert reacties waar je daarna over gaat praten en vervolgens in een andere taal, dans, vorm te geven.’

‘Zo kun je op een heel toegankelijke manier maatschappelijke onderwerpen als pesten of het klimaat behandelen. Maar bijvoorbeeld ook de kunst van Escher biedt ingangen. Onze nieuwe educatievoorstelling Metamorfose gaat, met Escher als inspiratie, over illusie. Wat is echt en wat is fake? Het zijn actuele thema’s.’

Thom Stuart, artistiek leider Dutch Don’t Dance Division.

Commitment

De jaarlijkse kerstproductie is en blijft de trots van het gezelschap en een succesnummer waarvoor al lang niet meer alleen ontroerde opa’s en oma’s kaartjes kopen. Belangrijk voor de blijvende betrokkenheid van de amateurs, die drie maanden moeten repeteren, is de overeenkomst die ze moeten tekenen.

‘Je moet je realiseren dat je een commitment aangaat. De mensen gaan straks wel 40 euro betalen voor de voorstelling. In de afgelopen zeventien jaar is nog nooit één kind afgehaakt.’

Ondanks het eclatante succes van de voorstelling heeft nog nooit een andere organisatie hun voorbeeld gevolgd. Een dergelijk groot participatieproject moet je ook kunnen en écht willen, zegt Stuart, man van heldere opinies. Educatie, vindt hij, moet je overlaten aan mensen die gemotiveerd zijn.

‘Als gesubsidieerde instelling heb je een educatieverplichting en moet je op jaarbasis minimaal een bepaald aantal mensen bereiken. Dat aantal halen wij in twee maanden. Het is een rare plicht. Laat elk gezelschap doen waar het goed in is! Het Haagse Holland Dance Festival heeft een uitstekende educatietak, waarom moet het Nederlands Dans Theater dan ook?’

‘Als ik Vonk doorblader, de gids van Cultuurschakel met alle educatie-aanbod in Den Haag, snap ik wel dat een cultuurmentor op school door de bomen het bos niet meer ziet. Kies liever voor minder, kies voor kwaliteit in plaats van kwantiteit.’

Maud Tielemans, educatiemedewerker Dutch Don’t Dance Division.

‘Pabostudenten en studenten docent dans laten samenwerken’

Maud Tielemans werkt sinds 2020 als educatiemedewerker bij DeDDDD. Ze kende de groep al van een stage tijdens haar opleiding aan Codarts en werkte sinds 2018 als repetitor tijdens de kerstproductieperiode. Net als Stuart ziet zij dat dans in het totale culturele educatieaanbod, zeker binnenschools, een relatief kleine positie heeft, zeker in vergelijking met muziek.

‘Cru gezegd: dans is een ondergeschoven kind. Een van de oorzaken is het ontbreken van dans in het curriculum van sommige pabo’s. Dat zou kunnen verbeteren als de opleidingen tot docent dans aan de pabo werd gekoppeld. Enerzijds maak je de leerkrachten in het primair onderwijs zo vertrouwder met dans, want er is vaak handelingsverlegenheid. Men vindt dans ‘moeilijk’ en voelt zich niet comfortabel met het eigen lichaam.’

Samenwerking

‘Anderzijds leren studenten dansdocent hoe ze effectief dans kunnen inpassen in het onderwijs: ook in relatie tot andere vakgebieden en groepsleerkrachten. Dan is later de samenwerking in het werkveld ‘ready to go’. Wij zien dat het een positief effect heeft als een leerkracht actief meedoet met een workshop en betrokken wil worden in het hele proces. Een samenwerking vanaf de opleiding kan dat zaadje planten.’

Dansorganisaties en scholen zouden met hun educatie ook minder moeten inzetten op eenmalige initiatieven, aldus Tielemans. ‘Niet één workshop en weer weg, maar langlopende projecten. De ‘rijke schooldag’ biedt wat dat betreft kansen.’

Meer lezen

Wil je meer lezen uit de Cultuurkrant? Een kleine selectie van de artikelen komt online, zoals deze:

Vond je dit artikel interessant?

Gemiddelde 3.5 / 5. totaal 2

Reageer (je reactie verschijnt na goedkeuring, vanwege spam)

Reacties (1)
Wilfried Klein Avink 17-08-2023

Hallo Mensen, hoe zit het dan met inclusie, hier over wordt met geen woord gerept, dat behoort toch ook onder educatie.

reageer
Bijgewerkt op:
Gepubliceerd:
Deel dit artikel