Er bleek een hele cultuur van beschilderde stenen te zijn. Natuurlijk bestaan die stenen al heel lang, ik had zelf met mijn kinderen ook wel eens steentjes geschilderd. Maar bij deze groep was het de bedoeling om je beschilderde steentjes weg te leggen op allerlei leuke plekjes, zoals banken en picknicktafels, wegwijspaddenstoelen, standbeelden en speeltuinen. Ze kunnen dan ‘gevonden’ worden en zo voor een glimlach zorgen. Ik was meteen enthousiast. Via iemand op die Duitse pagina hoorde ik over een Nederlandse stenengroep, Kei Tof. Ik werd lid en daar ben ik nog steeds blij om! In deze groep, toen nog met ongeveer 5000 leden, leerde ik alles over het stenen maken, rond laten zwerven en mensen blij maken.

De bedoeling is dat je stenen versiert. Dat mogen gevonden stenen zijn, of gekochte, wat je zelf het fijnste vindt. Daarna kun je met verfstiften, penseeltjes, kleurpotlood en zelfs aquarelverf aan de gang. Ook andere technieken zijn mogelijk, zoals dotten/stippen, decoupage (servetten plakken) of pouring (op een speciale manier verf gieten op de steen).

Op de achterkant kun je de naam van je Facebookgroep zetten en de cijfers van je postcode, zodat vinders van stenen dat kunnen melden op die pagina. Dan weet je dat je steen gevonden is. Maar je kunt ook niks achterop zetten, of alleen een groet. Net wat je zelf wil. Als een steen groot genoeg is zet ik er “houden of laten zwerven” bij. Ik vind het leuk als ik een steentje terugzie op de pagina, om te horen dat iemand er blij van geworden is. Dat zorgt bij mij ook voor een glimlach! Maar de meeste steentjes worden niet gemeld, en dat is ook prima. Het gaat mij er vooral om dat de vinder er blij van geworden is.

Ik had nooit verwacht zo blij te worden van tekenen. Ik tekende ongeveer op het niveau ‘koppoters’ en dacht dat ik niks te bieden had. Maar door het enthousiasme van iedereen in de groep, ook van de vinders, werd ik steeds enthousiaster.

Het fijnste is dat je helemaal niet goed hoeft te kunnen tekenen. Ook als je dat niet goed kunt of tekenen niet leuk vindt, kun je mooie stenen maken. Spreuken erop, een simpel woordje, een regenboog…alles is leuk als je het met liefde en plezier maakt. Jong en oud is ermee bezig, van kinderen van 2 tot mensen van 80 jaar of ouder: het is een hobby voor iedereen. 

Gaandeweg kreeg ik steeds meer contact met mensen uit de groep, en voor ik het wist had ik een keitoffe afspraak te pakken. Een gezin met 2 kindjes was een weekendje bij mij in de omgeving. Ik ben groot fan van de stenen die hun zoontje maakt maar omdat ze helemaal in Limburg wonen, en ik in het noorden van het land, zou ik nooit spontaan een steentje vinden. Daarom wilden ze bij me langskomen om een steentje van hem te brengen. Het was een superleuke ontmoeting en daarna hielden we contact. We reisden zelfs helemaal naar Limburg om ze te bezoeken! Zo heb ik ook lieve vrienden uit Brabant erbij, uit Utrecht en omgeving Leiden. Ik geniet van het zoeken naar ‘kale’ keitjes, van het beschilderen ervan, van het wegleggen tijdens onze vele fietstochten, wandelingen en uitstapjes, en natuurlijk ook van het zelf vinden van een mooi keitje. Maar het meest geniet ik nog van dat onverwachtse contact, van de vriendschappen die zijn ontstaan.

Ondertussen is de Kei Tof groep gegroeid naar meer dan 80.000 leden. Als mensen een steen vinden en dit willen melden, dan worden ze lid. En dat blijven ze, ook als ze zelf niet (meer) meedoen. Er zijn rond de 100 groepen (veel regionale afsplitsingen van Kei Tof, maar ook andere groepen) en de activiteit wordt steeds bekender. Een wereld vol geluksmomentjes en glimlachjes: dat is het doel, míjn doel, om te bereiken met mijn beschilderde keitjes.

Auteur: Bianca Bootsma

Deze blog is onderdeel van de blogreeks ‘Culturele praktijken in beeld’, waarin LKCA laat zien dat het begrip ‘cultuur’ breder is dan vaak wordt vermoed. Bekijk ook de andere blogs en stel je open voor culturele praktijken die nu buiten het blikveld van de mainstream vallen.