“Ik ben Michiel, ik ben in 2019 begonnen als ‘cultuurcoach in de wijk’ bij Cultuurplaats. Ik ben beeldend kunstenaar en heb de kunstacademie gedaan. Tijdens mijn academietijd gaf ik graffitiworkshops aan jongeren. Dat heeft zich door de jaren heen ontwikkeld en zo ben ik de kunsteducatie ingerold. Mijn vader was onderwijzer tot zijn pensioen, en mijn moeder maatschappelijk werker. Dus maatschappelijke betrokkenheid is er met de paplepel ingegoten.”

“Nog voordat ik als cultuurcoach begon was ik betrokken bij Kunstkameraden: een concept van Stichting Cultuurkantine in Breda, waarbij kwetsbare jongeren worden gekoppeld aan een professionele kunstenaar. De wereld van de kunst en het atelier, geeft de jongere ruimte om even los te komen van dagelijkse beslommeringen. Er is veel aandacht voor het proces en er ontstaan mooie ‘Kunstkameraadschappen’. Wat inspireert de jongeren? Waar zijn ze trots op? Wat vinden zij mooi, boeiend of ingewikkeld in de wereld?” De jongeren geven creatieve betekenis aan een omgeving die voortdurend in verandering is. De kunstenaars begeleiden hen bij dat proces.

“Op een gegeven moment zag ik de vacature voor cultuurcoach bij Gilze en Rijen, die vond ik gelijk interessant. Het is een functie ik zelf mocht gaan vormgeven binnen het sociale domein. Dat is echt op mijn lijf geschreven, ik ben gewoon naar buiten gegaan. Je moet tussen de mensen gaan staan.”

“Het zorgt voor ontmoeting en verbinding. Mensen met elkaar in contact brengen. Zo heb ik samen met jongeren twee nieuwe skateparken kunnen realiseren in Gilze en Rijen, door met hen in gesprek te gegaan, een werkgroep te vormen en het participatieproces met de gemeente te begeleiden. En in Rijen-Zuid, een oude wijk met veel sociale huur, heb ik samen met de woningcorporatie, gemeente en partners een groot community art project gedraaid. Bij een ander project, De Groeituin, zie je ook dat de kracht van het kunstproces veel teweegbrengt. ‘Hoe ga ik beginnen? Wat kies ik als onderwerp? En wat doe ik als iets ‘mislukt’? Hoe stuur ik dan mee?’ Het is uiteraard afhankelijk van welke kunst- of culturele vorm je inzet. Maar samen iets maken en daarop reflecteren, zorgt automatisch voor verbinding.”

“Het is sowieso een project dat echt door samenwerking tot stand is gekomen. Met maatschappelijke partners en de gemeente, maar uiteraard ook met de inwoners. Ik ben gewoon koffie gaan drinken met de mensen. Er was een nieuw wijkhuis waar bewoners samen konden komen. Daar zag ik dan veel foto’s hangen. Toen ik heb ik doorgevraagd wie ze gemaakt had, dat bleek een oude man uit de wijk te zijn: Gert (“Gerrit”). Daar ben ik vervolgens langsgegaan, en Gerrit kon enorm veel verhalen vertellen over de wijk.

Ondertussen leerde ik steeds meer mensen kennen, en opperde een andere bewoner om Gerrit te interviewen op film. En dát is precies het goud waar ik naar op zoek ben: initiatieven van bewoners zelf waarbij kunst een middel is. De kleine stukjes en verhalen die verstopt zitten in de wijk. Nadat we het interview online hadden gezet op YouTube, wilden nog meer bewoners hun verhaal vertellen. Uiteindelijk hebben we dus een wijkfilm gemaakt met een Tilburgs filmcollectief. En een poster- en boekproject. De première van de film was in de buitenlucht, en de mensen waren echt trots. Het mooiste is dat er daarna groepen bewoners met elkaar in contact komen, die nu regelmatig samenkomen. Verbinding.”

“Alles! Al van kleins af aan. Ik ben altijd al geïnteresseerd geweest in de kunsten, geschiedenis en de samenleving. De hiphopcultuur zorgde er bijvoorbeeld voor dat ik, als onzekere tiener, meer zelfrespect kreeg. Als kind keek ik op tegen bekende graffiti artiesten uit de buurt. Dat werden later mijn vrienden. Dus ja, kunst en cultuur is voor mij echt allesomvattend en een fundamenteel onderdeel van mijn leven.”