Cultuureducatie moet aansluiten bij de eisen van de tijd. Vaste sociaal-culturele kaders verdwijnen in een pluriforme netwerksamenleving. Mensen zijn meer en meer op zichzelf aangewezen om keuzes te maken en vorm te geven aan hun leven. Globalisering zorgt voor vervlechting van culturen en levensstijlen én roept de vraag naar lokale herkenbaarheid op. Culturele vorming en identiteitsontwikkeling worden door deze ontwikkelingen belangrijker in het leven van (jonge) mensen. Dit vraagt om vernieuwing van curricula in het onderwijs en van het educatief aanbod buiten school. 

Hoe kan cultuureducatie mensen aanzetten om cultuur (kritisch) te gebruiken om de eigen identiteit vorm te geven in relatie tot identiteiten en waarden van anderen? En hoe kan cultuureducatie mensen tools geven om, op een creatieve manier, met verandering en culturele dynamiek om te gaan?

Ook de wijze waarop het systeem van leren en participeren anders georganiseerd kan worden hoort bij deze vraag. Het opzetten van nieuwe organisatievormen vereist onderbouwde keuzes. Welke maatregelen en instrumenten werken wel of niet en waarom? Er is lerend evaluatieonderzoek nodig dat inzicht geeft in werkzame elementen van beleid en de uitvoering in de praktijk.